ကြေကွဲခြင်း

လာကွာ ညီလေး........

လောကမှာ အချိန်တွေကလည်း မမြဲဘူး

ခန္ဓာကလည်း မမြဲဘူး

ပတ်ဝန်းကျင်လည်း မမြဲဘူး

အချစ်တွေကလည်း မမြဲဘူး

အရာအားလုံးက မမြဲသော

နိယာမတွေကြီးပဲ......

ဘာတစ်ခုမှ မမြဲမယ့်အတူတူ 

အအေးဒဏ်ကို ခံတုပြီ

သစ္စာရှိတဲ့ ယမကာကိုပဲ

မှီဝဲရအောင်ကွာ.........

နက္ခမကြည့်နဲ့

ကြယ်တာရာမကြည့်နဲ့၊ ဗေဒင်မကြည့်နဲ့

သူမ ပြောသလို့ အချိန်ကိုပဲကြည့်

အချိန်က ကုစားသွားလိမ့်မယ်..........😭😭😭😭😭

လာကွာ ညီလေး....

အချိန်က မကုစားခင်

အရင်ဆုံး အအေးဒဏ်ကို

ခံတုလို့ ယမကာလေးနဲ့

ဆရက်မင်းစည်းစိမ်ယူပြီး

မှီဝဲကြသေးတာပေါ့ကွာ...........

ပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိခိုက်မှာတော့ မပူနဲ့

အရာရာအားလုံးက မမြဲတော့

ငါတို့ရီမောသံတွေကလည်း

လေထဲမှာ ပျောက်ကွယ်သွားမှာ...........

                                       D Lu Gyi

စာတို

ကိုယ်စိုက်ပျိုးတဲ့ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲပဲ နမ်းရှိုက်ချင်တယ်၊ မည်သို့သော တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ လက်ထဲကို ခူးဆွတ်ပြီးလည်း မပေးနိုင်သလို နမ်းရှိုက်ခွင့်လည်း မပေးနိုင်ဘူး၊ နောက်ဆုံးပြောရရင် ဘုရားပန်းအိုတောင် ပေးမထိုးချင်ဘူး(ကာမအတ္တလို့ပဲ ပြောပြော၊ တဏှာအတ္တလို့ပဲ ပြောပြော)...... သူမကြောင့် မျက်ရည်ကျစေတာလည်း ကိုယ်ပဲဖြစ်ချင်သလို ကိုယ့်ကြောင့် ပြုံးရွှင်တာလည်း သူမပဲ ဖြစ်စေချင်တယ်...... အတိတ်ဆိုတဲ့အရာကို ထားသင့်သလောက် မေ့ထားပြီး ယူသင့်တာကိုတော့ လက်ကမ်းယူဆဲပဲ၊ ပစ္စုပ္ပန်မှာရော အနာဂါတ်မှာပါ မင်းနဲ့အတူတူ ဖြတ်သန်းချင်တယ်.......... အချစ်ဆိုတာကို နားလည်ပြီး ပေါက်ဖွားခွင့်ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်ကစ ခုအချိန်ထိ ချစ်နေဆဲပဲ........... တစ်ရက်တစ်လလောက် စကားပြောခွင့် မရခဲ့ရင်၊ တစ်က္ကန့် တစ်မိနစ်လောက် တွေ့ခွင့်မရှိခဲ့ရင် လင်းဠ အစာမစားရလို့ မှိုင်တွေနေသလို ဖြစ်နေတာ........ ဆိုးတူကောင်းဖက်ကို အတူတူဖြတ်သန်းဖို့အတွက် နီးစပ်ခွင့်လေးတော့ ရချင်ပြီကွာ........ ဟို....တစ်ယောက် နိဗ္ဗာန်ဆိုတာက နတ်ပြည်ရောက်မှ တွေ့ရတာ မဟုတ်ဘူး..... မင်း မျက်နှာကို ထိုင်ကြည့်နေရတာကလည်း လောကနိဗ္ဗာန်ပဲလေ.......